اولین کشت گندم حدود 10000 سال پیش، به عنوان بخشی از “انقلاب نوسنگی” رخ داد، که شاهد گذار از شکار و جمع آوری غذا به کشاورزی ساکن بود.
این اولین گونه‌های کشت شده بذر گندم دیپلوئید و تتراپلوئید بودند و روابط ژنتیکی آنها نشان می‌دهد که آنها از بخش جنوب شرقی ترکیه سرچشمه می‌گیرند.
کشت در خاور نزدیک حدود 9000 سال پیش زمانی که گندم نان هگزاپلوید برای اولین بار ظاهر شد، گسترش یافت.
اولین گونه‌های کشت شده گندم اساساً نژادهای بومی بودند که توسط کشاورزان از جمعیت‌های وحشی انتخاب می‌شدند، احتمالاً به دلیل عملکرد برتر و سایر ویژگی‌های آنها، یک شکل اولیه و آشکارا غیر علمی از اصلاح گیاهان! با این حال، اهلی شدن نیز با انتخاب صفات ژنتیکی که آنها را از خویشاوندان وحشی خود جدا می کرد، همراه بود.
این سندرم اهلی شدن توسط دیگران به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است، اما ذکر دو ویژگی در اینجا اهمیت کافی دارد. اولین مورد از بین رفتن خرد شدن سنبله در زمان بلوغ است که منجر به از بین رفتن دانه در هنگام برداشت می شود.
این به وضوح یک صفت مهم برای اطمینان از پراکندگی بذر در جمعیت های طبیعی است و صفت غیر متلاشی کننده با جهش در جایگاه Br تعیین می شود.
دومین خصیصه مهم تغییر شکل پوسته شده است که در آن گلوم ها محکم به دانه می چسبند، به شکل های برهنه کوبنده آزاد. اشکال آزاد توسط یک جهش غالب در جایگاه Q ایجاد شد که اثرات جهش های مغلوب در جایگاه Tg را تغییر داد.
گونه های کشت شده گندم دیپلوئید، تتراپلوئید و هگزاپلوید همگی جدا از شکل گندم نان دارای راچی سخت هستند. به طور مشابه، اشکال اولیه اهلی شده اینکورن، امر، و اسپلد همگی پوسته پوسته می شوند، در حالی که اشکال مدرن گندم تتراپلوئید و هگزاپلوید آزاد کوبیده می شوند.
در حالی که einkorn و emmer به وضوح از اهلی کردن جمعیت های طبیعی ایجاد شده اند، گندم نان فقط در کشت وجود داشته است، که از هیبریداسیون گیاه زغال اخته با علف وحشی نامرتبط Triticum tauschii بوجود آمده است.
این هیبریداسیون احتمالا چندین بار به طور مستقل با هگزاپلوید جدید که توسط کشاورزان برای خواص برتر آن انتخاب شده است، رخ داده است. تکامل گندم های مدرن در شکل 1 نشان داده شده است که نمونه هایی از خوشه و دانه را نیز نشان می دهد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.